Monday, August 13, 2007
جبال الصمت
جبال الصمت تاوينى وتغمرنى ثناياها
تفيض العين بالعبرات والفرحات تنساها
ويغدو القلب ينتحب من ااهات وانات سمعناها
وتسئلنى روحى بهمس وسط نجواها
من فى جبال الصمت يرعاها
من فى السماء الدنيا يود رؤياها
من فى الكواكب المنتثره يلقاها
من فى بحور الحزن ينساها
من فى الدروب التائهه ياخذ بيمناها
من فى عيون البدر ينظر لعيناها
من فى ليال طالت يزيل بكياها
جبال الصمت تنشق وتبتلع خطاياها
وتترك قلبى وهمسى مربوطا جنب مرساها
اهات واوجاع تجتاح دربى وتملؤه باواها
عزمت الرحيل وترك جبال الصمت والاحزان والاهات انساها
واعود طفله تلهو وتلعب فى ظل مرعاها
وتهيم بالافراح شوقا وتغمره حناياها
ويحضنها نسيم الفجر بين اذرعه ويرعاها
والهدهد الحانى بريش يغطى ضفائرها وعيناها
تطير الطفله مرافقه حنين القلب والاوجاع تنساها
وتنشق جبال الصمت وتنهد
ولا سبيل ليوم فيه القاها
فاحمد الله العزيز الوالى
قد فرج هموما فاضت بعيدا عن همس مرساها
واعود اسطر على الاوراق ذكراها
واكتب سطورا تاهت فى ثناياها
واهزم الصمت وحدى بفضل الله مولاى ومولاها
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment